วันนี้วันหยุดชดเชยครับ หยุดสองวัน ไม่ได้เขียนไดอารี่มาตั้งนานหลายวันแล้ว จริงๆแล้วก็เขียนอยู่บ้างนะ แต่ว่าเขียนลงสมุด ก็เขียนได้ไม่มากเท่าไหร่ เพราะว่าเมื่อยมือเลยไม่ค่อยอยากเขียน และอีกอย่างก็ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรที่น่าประทับใจที่จะเขียนเก็บไว้ด้วยมั้ง วันนี้เป็นวันลอยกระทงนะ แต่ผมก็ต้องอยู่คนเดียวอีกตามเคย ไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวกับใครไปลอยกระทงกับใคร โทรหาเพื่อนก็ไม่ค่อยติด แต่จริงๆแล้วก็ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยล่ะ โทรหาไอ้นนท์ตั้งหลายวันแล้วแต่ว่าไม่ติด กะว่าวันหยุดนี้จะไปหามันซะหน่อย แต่พอตอนค่ำวันนี้มันก็โทรมานะเหมือนมันรู้ แต่ว่าโทรมาตอนนี้กรูก็คงไปหาเมิงไม่ได้แล้วล่ะเพราะว่ามันค่ำแล้ว มันบอกว่าเปลี่ยนเบอร์โทรใหม่ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้โทรมาบอก มันบอกว่ามันถูกล็อตเตอรี่เลขท้ายหมุน 4 ครั้ง กรูก็ซื้อเหมือนกัน แต่ทำไมกรูไม่ถูกบ้างว่ะ พอใกล้หวยออกที่ไรไม่รู้เป็นไรฝันโน่นฝันนี่ตลอด แต่ก็ไม่ค่อยซื้อหรอกแต่งวดนี้ก็ซื้อนะ กะว่าจะถูกได้เงินซะหน่อยแต่ก็ถูกกินอะดิ๊
วันนี้ได้ยินแต่เสียงเขาจุดประทัดกัน เสียงดังครึกครื้นทีเดียวแต่ทำไมจิตใจผมถึงได้เงียบเหงาเหลือเกิน แต่ไม่เป็นไรหรอกชินแล้วครับกับการอยู่คนเดียว ไปเดินเล่นแถวหน้าเซ็นทรัลเวิอร์ เขาจัดงานเปิดลานเบียร์กันคงเปิดจนถึงสิ้นปีโน่นล่ะมั้ง มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย แต่ทำไมผมถึงได้นั่งอยู่เพียงคนเดียวมองไปทางไหนก็ไม่รู้จักใครสักคน และก็ไม่มีใครรู้จักผมด้วยล่ะซิ แต่ไม่เป็นไรก็บอกแล้วไงว่าชินแล้วกับการอยู่คนเดียว ก็เลยไปซื้อธูปเทียนไปไหว้พระดีกว่า แล้วก็เดินกลับห้อง เหนี่อยมากแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะครับ
***ชีวิตคนเราบางครั้งก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย ขอเพียงมีใครสักคนที่เข้าใจเรา เป็นที่พึ่งทางใจให้กับเราได้แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขมากแล้ว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น