วันจันทร์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ความรักของผม...


ในชีวิตของคนเราอาจไม่มีอะไรสมหวังไปซะทุกอย่าง ซึ่งเราเองก็คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากทำใจให้ยอมรับมันให้ได้ ซึ่งหลายๆคนอาจสมหวังในความรัก และในขณะหนึ่งอาจมีหลายคนผิดหวังกับความรัก ซึ่งฉันก็อาจเป็นคนหนึ่งในนั้นด้วย ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ถ้าเราลองเปิดให้มากกว่านี้อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไป เปิดใจยอมรักสิ่งใหม่ๆให้เข้ามาในชีวิต จนเมื่อคนๆหนึ่งได้เดินเข้ามา เมื่อเราได้คุยกับเขาก็ทำให้รู้สึกดีและมีความสุข ทำให้บางทีก็นอนไม่หลับ คิดถึงแต่คนๆนั้น อยู่ดีๆก็รู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมา อยากพบเจอ อยากเห็นหน้า อยากพูดคุยด้วย ทุกวินาทีคิดถึงแต่เขาทุกลมหายใจเข้าออก มีความรู้สึกอยากจะทำอะไรก็ได้ทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้เขามีความสุข และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็พร้อมจะอยู่ข้างเขาตลอดไป แต่บางครั้งความรักก็ไม่เป็นเหมือนที่เราหวังไว้เสมอไป เพราะนอกจากความรักแล้ว คนเราก็ต้องการอีกหลายสิ่งหลายอย่าง นั่นก็คือการดูแลเอาใจใส่จากคนรัก ความเชื่อใจซึ่งกันและกัน และมีเวลาให้กัน ถ้าขาดสิ่งนี้แล้วจะทำให้ความรักมีอุปสรรค หรือบางทีก็อาจจะต้องเลิกลากันก็ได้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำให้คนเราไม่เหมือนเดิม อาจทำให้ไม่รักกันเหมือนเดิมก็ได้ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเขาได้เสมอ ถ้าสิ่งนั้นสามารถทำให้เขามีความสุขได้ ถึงแม้ว่าความสุขของเขา อาจต้องแลกมาด้วยความทุกข์ของผมก็ตาม เพราะความรักคือการให้ ให้คนที่เรารักมีความสุขไง ตอนนี้เธอคงหมดรักผมแล้ว แต่ยังไงซะถ้าวันใดที่เธอต้องการผม ผมก็พร้อมจะกลับมาหาเธอเสมอ แต่ตอนนี้ผมคงต้องไปซะแล้ว มันต้องจบลงด้วยการจากลา ลาก่อนนะที่รักของผม คนที่ผมรักที่สุด และจะรักตลอดไป ลาก่อนที่รัก...